Zelden zag ik zoveel verschillende brievenbussen. Groene en rode namaak Engelse bussen die pontificaal de voortuin versieren, eenvoudige groene exemplaren soms verborgen tussen het groen, hippe designbussen, ouderwetse gleuven in de muur naast de deur, brievenbussen waarvoor je door de knieën moet en brievenbussen op ooghoogte.
Ik ben afgelopen weekend op pad geweest voor Groen Links. Groen was ik al vanaf mijn derde toen mijn vader me wekelijks meenam op het voorzitje voor fietstochtjes door de natuur. Ruim twee decennia later werd ik links. Dat ging vanzelf in die tijd. Je was tegen kernenergie, tegen Amerika en tegen rijk rechts. De scherpe kantjes zijn er hier en daar af, maar Groen Links is gebleven.
Als een straathond door de wijken om verkiezingspamfletten uit te delen. Tenminste dat dacht ik voor vertrek. Maar gaandeweg werd het leuker. Nieuwe oude wijken die ik nooit had gezien. Voortuinen en huizen waar ik het bestaan niet van wist. Een echtpaar dat vriendelijk de folder in ontvangst nam en een verkeerd ontwaakte 65 plusser zonder vooruitzichten die onze partij niet lustte en mij ook niet. Ik had een leuk weekend en heb de kracht gehad om de CDA folders die ik in de brievenbussen zag steken gewoon te laten zitten. Is dit leeftijd of wijsheid?
Ik sta nummer 13 op de lijst. Heb ik weer, zal ik ook weer niet gekozen worden.