Afgelopen week is oud-gemeenteraadslid Martine van Hagen (51) op veel te jonge leeftijd overleden. Ze was al enige tijd ongeneeslijk ziek. Martine zat rond de eeuwwisseling een zestal jaren voor GroenLinks in de Hilversumse gemeenteraad. In de gemeenteraadspolitiek hield ze zich vooral bezig met onderwerpen uit de portefeuilles van Welzijn en Sociale Zaken, zoals jeugd- en jongerenbeleid, onderwijs, migranten en andere 'samenlevings-onderwerpen'. Martine was een betrokken journalist en raadslid. GroenLinks denkt met warmte aan haar terug en wenst haar man, familie en vrienden sterkte bij het afscheid.
Martine van Hagen was een typische GroenLinkser; niet voortkomend uit een van de oude oprichtingspartijen. Evenmin iemand van een specifieke actie- of belangengroep maar een generalist. Een ‘samenlevingsmens’ die zich net zo goed druk maakte om verspilling van grondstoffen of het milieu, de oorlog in Irak en Afghanistan als het ontbreken van een hangplek voor de buurtjongeren of het marginaliseren van asielzoekers en vluchtelingen. Die brede belangstelling heeft misschien iets te maken met haar werk als journalist en redacteur, eerst bij de regionale omroep en later bij de Wereldomroep.
In het soms hectische raadswerk viel Martine vooral op door haar rustige uitstraling en kalme, beheerste manier van betogen en redeneren. Martine kon met een rake opmerkingalle drukte ontdoen van opgekloptheid. Haar uitstraling paste niet altijd bij haar betrokkenheid, die was enorm. En waar anderen soms schouderophalend aan voorbij gingen kon dat voor Martine een hoofdzaak zijn. Dat had ongetwijfeld te maken met haar drijfveren om lid te worden van GroenLinks en zich actief in te zetten voor de Hilversumse politiek.
Martine was ontevreden over ‘oneerlijkheid' in de samenleving, en wilde daar wat aan veranderen. Als zij een lokale misstand aan de kaak stelde, werd er door andere raadsleden en wethouders vaak naar haar argumenten geluisterd. Want als de anders zo rustige Martine zich ergens boos over maakte, dat moest er wel iets aan de hand zijn. Martine heeft op deze manier veel voor GroenLinks en Hilversum kunnen betekenen.
Ruim twee geleden deden zich bij Martine de eerste ziekteverschijnselen voor: ze kreeg een wat hogere, piepende, maar ook hakkelende stem. Die eerste ziekteverschijnselen vielen samen met grote onzekerheid op haar werk. Het kabinet-Rutte wilde de Wereldomroep grotendeels gaan wegbezuinigen. Artsen en specialisten konden aanvankelijk geen verklaring vinden voor haar medische verschijnselen. Samen met haar echtgenoot Henk van Zaanen raakte Martine in een medische mallemolen verzeild.
Nog geen jaar geleden kwam het verlossende maar ook vernietigende woord: Martine bleek te lijden aan de zeldzame en helaas ongeneeslijke spierziekte A.L.S. Gesprekjes, tijdens haar regelmatige fietstochtjes of als je haar op de markt of de Groest tegenkwam, verliepen steeds moeizamer. Langzamerhand begonnen ook andere spieren uit te vallen. Vorige week werd Martine opgenomen in het hospice aan de Borneolaan, waar zij een paar dagen later overleed.