De GroenLinks fractie vindt een raadsonderzoek naar de gang van zaken rond het jaren slepende dossier Gomarushof een te zwaar middel en zet bovendien vraagtekens bij de effectiviteit ervan. Hart voor Hilversum had hier in de raadscommissie Economie & Bestuur van 21 maart 2012 voor gepleit, omdat volgens haar de vertrouwensrelatie tussen overheid en burgers ernstig geschaad is. Het raadsonderzoek zou de feiten en omstandigheden moeten onderzoeken. Nu hebben Overheid en (groepen van) burgers wel vaker een conflict over individuele of algemene belangen. Soms betekent dat een juridische strijd. Dat is niet per definitie verkeerd. Het voorstel van burgemeester Broertjes om een vertrouwenspersoon te vragen een neutraal rapport op te maken is, wanneer goed uitgevoerd, een eerste stap om vast te stellen of ons bestuur en ambtelijke organisatie in dit dossier integer handelen. GroenLinks steunt dit voorstel.

Het dossier dat voor raadsleden ter inzage is gelegd geeft een versnipperd beeld van de gang van zaken in de afgelopen jaren. In het dossier valt te lezen dat het geluidsscherm deels op grond van derden is geplaatst. Weerstand tegen de noodzakelijk geachte vluchtdoorgangen is al van begin af aan aanwezig. De vluchtroute van de Gomarushof loopt namelijk over een privéterrein in gezamenlijk eigendom. Er ontstaat een twist met betrekking tot het openbaar gebruik hiervan. Er starten verschillende rechtszaken. Pleitnota’s die twee kanten van de zelfde werkelijkheid belichten, wisselen elkaar in hoog tempo af. De buurt bemoeit zich er mee. Er wordt een handtekeningenactie georganiseerd om de doorgang open te houden. De eigenaren plaatsen een hekwerk om het terrein om gebruik van de doorgang te verhinderen. Het hekwerk wordt meerdere keren door de gemeente verwijderd. Ook hierover ontstaan rechtszaken. De zaak escaleert zozeer dat er zelfs stenen door de ruiten vliegen. Bewoners voelen zich geïntimideerd en houden de gemeente verantwoordelijk. Beide partijen menen in hun recht te staan. Uiteindelijk moest de Raad van State uitkomst bieden.

De zaak houdt de gemeente en bewoners al jarenlang in een houdgreep. Het valt achteraf bezien niet te ontkennen dat de gemeente beoordelingsfouten heeft gemaakt. De gemeente moet zeker leren van dit dossier en analyseren hoe escalatie – zoals in dit dossier heeft plaatsgevonden – in de toekomst voorkomen kan worden. Maar betrokken bewoners suggereren dat er vanuit het gemeentelijk apparaat systematisch is getreiterd en geïntimideerd. En dit zet vraagtekens bij de integriteit van de ambtelijke organisatie en opeenvolgende colleges over de reeks van jaren. Deze beschuldigingen zijn ernstig, maar de vraag is of zij slechts op één dossier van toepassing zijn ? Werkelijkheid of paranoia?

Wie twijfels heeft bij de integriteit van de ambtelijke organisatie, moet geen onderzoek doen naar een toevallig passerend dossier alleen. Het beeld dat geschetst wordt van de ambtelijke organisatie als een samenzwerend bolwerk dat uitsluitend haar eigen zin doet en er uitsluitend op uit is om ‘verzet’ plegende burgers het leven zo zuur mogelijk te maken komt op ons over als een karikatuur. De fractie van GroenLinks is overtuigd dat het genuanceerder ligt. Ons oordeel doet niets af aan de slechte jaren de betrokken bewoners ongetwijfeld hebben doorgemaakt. Daar passen excuses voor.

GroenLinks stemde al eerder voor sluiting van de doorgang om een punt achter de kwestie te zetten. Een raadsonderzoek (art. 155a gemeentewet) gaat maanden – zo niet jaren – duren en in eerste instantie niet het geëigende middel voor dit dossier. En raadsleden zijn vrijwillige burgers die het raadswerk naast hun dagelijkse werk verrichten. Daarom vindt GroenLinks het voorstel van Hart voor Hilversum vooralsnog een stap te ver.