Nog niet zo heel lang geleden ontstond er grote maatschappelijke ophef over het wegsturen van een jongen met de naam Mauro. De jongen was mediageniek en hij werd inzet van een politieke strijd. Hij staat echter ook voor een maatschappelijk probleem dat we in Nederland maar niet weten op te lossen. En nog belangrijker, hij staat voor persoonlijk leed en hij is niet de enige. Hiervoor hebben kinderen als Sahar en Taida Pasic in de belangstelling gestaan. Kinderen die door slepende procedures jarenlang in onzekerheid hebben geleefd, doch desalniettemin zo goed en zo kwaad mogelijk het leven van een kind hebben geleid. In Nederland gingen ze naar school, namen de Nederlandse taal, tradities en gewoontes over, en zetten zich in om elk jaar te slagen, op weg naar een diploma. Maar waarom wordt voor de ene die de media haalt wel iets gedaan en voor de ander die niet mediageniek is niet?
De verantwoordelijk minister heeft na de zaak Mauro in een brief aan de Tweede Kamer aangekondigd dat hij door gaat met het uitzetten van deze kinderen. Dat is wachten op een volgende Mauro, terwijl het probleem niet wordt opgelost. En dat is dat deze kinderen hier zijn opgegroeid, zich hier hebben geworteld, zich de gewoonten, de taal en vriendjes eigen hebben gemaakt. Die zich in een voor hun vreemd land wezensvreemd zullen voelen. Ik vraag mij weleens af wat wij hier in Hilversum doen als blijkt dat hier ook zo’n kind woont?
In reactie op deze problematiek en de ongelijkheid die er zit in de mediaaandacht die het ene kind weet te genereren, waardoor er iets voor dat kind gebeurt, terwijl andere in vergelijkbare situaties alleen kunnen hopen op beter, in reactie daarop hebben PvdA en ChristenUnie in de 2e Kamer een intitiatiefwetsvoorstel ingediend. In dat voorstel willen zij tegemoet komen aan het probleem van deze kinderen. Het gaat naar schatting om 800 kinderen, die voldoen aan de in de initiatiefwet zo genoemde wortelingcriteria. Dat betekent dat deze kinderen een verblijfstitel moet worden verstrekt als zij reeds 8 jaar of langer in Nederland verblijven en daardoor hier geworteld zijn, dat zij zich daarbij niet hebben onttrokken aan het zicht van de overheid en als de onduidelijkheid over hun verblijfsstatus mede te danken is aan diezelfde overheid.
Omdat de problematiek van deze kinderen ons allemaal aangaat en wij namens Hilversum onze medemenselijkheid en steun kunnen uiten, diende de fractie GroenLinks samen met ChristenUnie en PvdA een motie in waarin ook de gemeente Hilversum de verantwoordelijk minister oproept voor deze 800 kinderen een oplossing te regelen. Ik ben ontzettend blij dat de gemeenteraad deze motie heeft overgenomen. Ik ben dus ook verheugd dat het CDA in Hilversum, ondanks de opstelling van hun landelijke collega’s, hier in ieder geval hun menselijke kant laten zien. Jammer dat de VVD dat niet kon opbrengen.